Traders of Carthage

Als er één genre spellen is waar je niet genoeg van kunt hebben, is het wel dat van het slimme kaartspel voor twee. Lange bordspellen voor vier spelers heb je op een gegeven moment echt wel genoeg, want de gelegenheid om die te spelen is beperkt. Hoe anders is dat voor twee, het makkelijkste spelersaantal.

Een al wat ouder spel in deze familie is Traders of Carthage, dat een kleine tien jaar later opnieuw werd uitgegeven als Traders of Osaka. Op de vormgeving en de thematische setting na zijn er geen verschillen.

In Traders verzamelen de spelers goederen in vier soorten die ze proberen te verschepen naar Carthago dan wel Osaka. Die reis is niet zonder risico, want piraten loeren op je buit. De goederen zijn afgebeeld op kaarten met verschillende waardes. In je beurt mag je een kaart in de hand nemen of kaarten kopen. Kaarten die je koopt komen voor je te liggen en betaal je met kaarten uit je hand. Gekochte kaarten vormen de lading die je wilt verschepen.

Elke keer als je een goed koopt, vaart het schip in dezelfde kleur een etappe verder naar de eindbestemming. Als in een beurt een of meer schepen Osaka/Carthago bereiken, worden deze goederen gewaardeerd. Afhankelijk van het aantal en de waarde van de verscheepte kaarten leggen de spelers enkele van de verscheepte kaarten in hun scorestapel. Bovendien krijg je een handelsfiche, die de latere opbrengst van dit handelswaar verhoogt. Schepen die ter hoogte van de piraten varen worden gekaapt. De spelers raken al hun kaarten van deze kleuren kwijt, tenzij ze kaarten uit hun hand afleggen. Het spel eindigt als een speler acht handelsfiches heeft verzameld. De speler met de meeste kaarten in de scorestapel wint.

…en de waardering

Volgens de doos is Traders of Carthage geschikt voor tot vier spelers, maar het komt met twee spelers het beste tot zijn recht. Je hebt dan de meeste mogelijkheden om het spel naar je hand te zetten. Met twee speelt dit op het scherpst van de snede. Vooral de mogelijkheid om een kaart te reserveren is er eentje om op het juiste moment in te zetten. Timing, een ingrediënt waar ik een zwak voor heb, is een cruciaal onderdeel van het spel. Het kan verpletterend zijn als je tegenstander net ‘haar’ schip in de haven laat aankomen terwijl het schip waar jij veel kaarten van hebt dan bij de piraten staat. Een gegarandeerde kleine vracht is soms beter dan een onzekere grote lading. Het constante getouwtrek en het gevecht om de juiste kaart op het juiste moment maakt van Traders of Carthage een listig kaartspel voor twee waarbij je je niet snel verveelt.