Schrödingers Katten

In het gedachtenexperiment dat Erwin Schrödinger bedacht sluit hij een kat op in een doos met een dodelijk middel dat misschien wel en misschien niet vrij komt. Volgens hem is de kat tegelijkertijd levend als dood zolang je niet weet of het middel is vrijgekomen en je de doos niet hebt geopend. Het doel van deze bizarre stelling is om aan te tonen dat een andere stelling (iets met deeltjes dus dat gaat me boven mijn pet) niet waar is. Rare mensen die natuurkundigen, laten we het daar op houden.

In het spel Schrödingers Katten krijgen de spelers kaarten met lege dozen, kaarten met dozen met dode katten, kaarten met dozen met levende katten en jokers. Alle spelers krijgen een aantal kaarten. Je weet natuurlijk welke kaarten je zelf hebt, maar niet welke kaarten de andere spelers hebben. Als je aan de beurt bent dan poneer je een stelling over hoeveel kaarten van welke soort er in totaal in het spel zijn (bijvoorbeeld er zijn zeker vijf levende katten).

Om je stelling kracht bij te zetten mag je vervolgens één of meerdere kaarten openleggen die aan je stelling voldoen. Als je dit doet, dan mag je van je resterende kaarten er zo veel afleggen als je wilt en vervolgens nieuwe kaarten trekken.

De volgende speler mag vervolgens kiezen: de stelling accepteren of verwerpen. Als je de stelling verwerpt dan moeten alle spelers hun kaarten openleggen en wordt gekeken of de stelling wel of niet klopt. Als de stelling inderdaad niet klopt dan verliest de speler die de stelling geponeerd heeft en ligt deze uit het spel. En als de stelling wel klopt dan ligt de uitdager uit het spel.

Als de speler de stelling accepteert dan moet deze een nieuwe stelling formuleren. Deze moet hoger zijn dan de vorige. Op een bordje kan je eenvoudig zien wat je opties zijn. Je kan bijvoorbeeld een stelling verhogen, bijvoorbeeld door na vijf levende katten in te zetten op zeven levende katten. Maar je kan ook overstappen op een andere categorie, drie lege dozen is bijvoorbeeld ook hoger dan vijf levende katten omdat er minder lege dozen in de kaartenstapel zitten dan kaarten met levende katten.

Iedere ronde valt er dus een speler af en de speler die als laatste overblijft wint het spel. Als je met twee of drie spelers bent, dan werkt het net anders. Dan krijgen alle spelers twee of drie fiches en moet je een fiche inleveren als je een ronde verliest. Wie als laatste fiches overheeft, wint het spel.

Voor meer variatie kan je het spel ook nog met de meegeleverde fysikatten spelen. Iedere speler krijgt dan een van de tien fysikat-kaarten. Deze leveren allemaal een eigen voordeeltje op dat je tijdens je beurt mag inzetten.

…en de waardering

Schrödingers katten laat zich prima beschrijven als katten-perudo. En dan met kaarten in plaats van dobbelstenen waardoor je dit spel een stuk stiller kan spelen. Het is een leuk tussendoortje waarin je met bluffen en goed inschatten een heel eind komt. Ik vind de fysikatten alleen niet zo veel toevoegen aan het speelplezier. Die kan je dus maar beter in de doos laten zitten (pun intended). Ze maken namelijk dat het lastiger wordt om in te schatten wat de anderen hebben en dat is nou juist de kern van dit spel voor mij dus daar moet je niets aan veranderen.