Karak II

Hier in huis zijn we echte Karak-fans, dus toen Peter Hein me vroeg of we de nieuwste versie wilden recenseren was iedereen enthousiast. Na een aantal uitbreidingen op Karak en een kaartvariant (Goblin) is er nu Karak 2, een standalone nieuw spel. De helden uit het oorspronkelijke spel komen na het verslaan van de draak uit de dungeons en ontdekken dat de aarde begint te schudden en er uit allemaal scheuren andere wezens tevoorschijn komen. Opnieuw tijd voor actie dus.  

Iedere speler is weer een held met zijn eigen speciale eigenschappen. Het speelveld kan worden ontdekt door het omdraaien van nieuwe tegels, deze keer zeshoekige Catanachtige velden, waarop ook grondstoffen gedolven kunnen worden. Op iedere nieuwe tegel wordt een monsterfiche uit de zak getrokken waar tegen gevochten moet worden. Het verslaan van de monsters levert altijd iets leuks op, maar minder vaak wapens dan onder de grond. Om de monsters te verslaan kan je in deze versie namelijk manschappen rekruteren. Met grondstoffen kan je een stad bouwen. En deze stad kan je uitbreiden met gebouwen. Een stal maakt dat je ieder beurt een extra actie kunt uitvoeren. Je begint met twee acties per beurt.

De stal is dus handig om zo snel mogelijk te bouwen. Daarna kan je gebouwen maken waarmee je verschillende soorten manschappen kunt werven. Voor iedere rekruut krijg je een bijbehorende dobbelsteen. Je ziet dus je leger groeien, en het geeft ook een machtig gevoel als je met veel dobbelstenen kan gooien. Maar je krijgt niet zomaar manschappen in je leger. Je moet eerst roem verdienen om te zorgen dat er mensen voor je willen vechten. Hoe sterker het monster dat je verslagen hebt, hoe meer roem je vergaart. Je kunt je roem extra vergroten door een roemvaandeltoren te bouwen. Om je snel te kunnen verplaatsen is er nog een magische poort waarmee je een keer per beurt naar iedere ontdekte plek die je wilt kan verplaatsen.  Dit alles betaal je met grondstoffen. Het verzamelen daarvan is een belangrijk onderdeel van het spel.

Tijdens gevechten heb je altijd de dobbelsteen van je eigen held, en daarnaast dus dobbelstenen van rekruten of andere manschappen. Als je een doodshoofd gooit, betekent dat schade voor je held. Rolt een van je huurlingen op doodshoofd, dan gaat deze weer terug in de doos. Gooi je met je eigen held twee doodshoofden, dan mag je pest en pech op een andere speler afroepen. Die moet dan grondstoffen inleveren en mag zolang die niet genezen is geen nieuwe legers rekruteren. Je kunt dus een gevecht winnen en toch al je levens kwijt raken. Andersom kan ook , je hebt geen schade maar wint het ook niet van de het monster omdat je te weinig zwaarden, en daarmee vechtkracht, hebt gegooid.

Bij het verkennen van nieuw gebied begin je met tegels van niveau 1, waarop je tegen een monster moet vechten. Op twee derde van het spel komen de tegels van niveau 2, waarop twee fiches uit de zak worden getrokken. Om te winnen moet je zoveel mogelijk zielenstenen verzamelen. Deze krijg je door monsters van kracht 4 en 6 te verslaan en de eindbaas, de generaal van het kwaad, die ergens op een tegel van niveau 2 te voorschijn komt. Wezens van sterkte 3 geven je een amulet met magische krachten. Die geven je een groot voordeel gedurende de rest van het spel. Zoals een extra actie, een titaan die met je mee vecht, of verdubbeling van het aantal te delven grondstoffen. Net als bij het oorspronkelijke spel eindigt het bij het verslaan van het grote monster.

…en de waardering

Karak II ademt dezelfde sfeer als zijn voorganger. Het spelmateriaal is prachtig verzorgd en er zit zelfs een deksel voor het spelmateriaal op de opbergvakjes. Ook heeft het hetzelfde ‘’’nog een keer’’ effect. Het spel is wel een stuk complexer, wat het minder toegankelijk maakt voor kleinere kinderen, maar er wel voor zorgt dat je meer keuzes hebt in je acties. Je kunt verschillende strategieën toepassen. Ga je meer voor grondstoffen en gebouwen, of ga je ouderwets op avontuur om wat monsters in elkaar te meppen. De zes karakters zijn deze keer ook wezenlijk verschillend, waardoor het ook afwisselender is om te spelen. De zwarte magiër kan skeletten oproepen om  mee te vechten en zuigt de laatste levenskracht uit al zijn manschappen, Horan de krijgsheer kan na een gevecht het gebied plunderen en is dus automatisch meer bezig met grondstoffen. Lorraine heeft haar trouwe beer als extra dobbelsteen en zo heeft iedere karakter echt leuke extra’s. Waar je in Karak1 de moed kon opgeven als een andere speler met geluk allemaal monsters snel wist te verslaan, en alle goede wapens had, is dat in deel 2 geen garantie voor de winst. Zonder wapens kan je prima je leger uitbreiden met rekruten en alsnog de overwinning behalen.