Dune: Imperium

Zandwormen, spice en woestijnnomaden met ongewoon blauwe ogen: na Star Trek en Star Wars is de wereld van Dune misschien wel de bekendste science fictionreeks. En daar horen spellen bij. Een daarvan is Dune: Imperium, dat qua vormgeving duidelijk sterk door de recente films is geïnspireerd.

Thematisch is het bekende kost. Iedere speler speelt met een eigen karakter en vertegenwoordigt een van de machtige Huizen, die strijden om controle over de woestijnplaneet Arrakis. Speltechnisch combineert het deckbouwen en werkverschaffen. Per ronde kun je twee agenten inzetten op een van de actievelden. Daarbij moet je ook een kaart spelen, en de symbolen op de kaart bepalen waar je je agent kunt plaatsen. Het kan dus voorkomen dat je een actie niet kunt kiezen omdat geen van je kaarten het vereiste symbool heeft.

Met de acties verzamel je grondstoffen en invloed bij vier belangrijke facties, zoals de Bene Gesserit en de Keizer. Ook kun je troepen in het conflict op Arrakis inzetten. Heb je geen agenten meer, dan onthul je al je ongespeelde kaarten. Afhankelijk van hoeveel overtuigingskracht die kaarten opleveren kun je nieuwe kaarten kopen voor in je deck.

Sommige kaarten geven je extra kracht op het slagveld. Die komt bovenop de kracht van je troepen die zich daar bevinden. Aan het eind van de ronde krijgen de spelers met de grootste gevechtskracht een beloning. In het beste geval is dat een overwinningspunt. Die zijn erg schaars. Buiten de conflicten zijn ze te verdienen op de intrigesporen van de vier facties, en met sommige kaarten.

Het spel eindigt na tien rondes, of als voor die tijd iemand minstens tien punten heeft gescoord. In beide gevallen wint de speler met de meeste punten.

…en de waardering

Het probleem van lange spellen is dat ze hun speelduur vaak niet waard zijn. Je bent teveel tijd bezig met het wachten op anderen, priegelige administratie of andere zaken die afleiden van je speelplezier. Dune: Imperium is een lang spel, maar voelt op geen enkele manier zo. Dat komt vooral doordat het, bij gebrek aan een beter woord, een episch spel is. Beginnend met bijna niks bouw je langzaam maar zeker aan je machtspositie om iets groots te bereiken. In het begin kun je weinig en kost het de grootste moeite om zelfs maar een enkel punt te verdienen. Maar na een paar rondes komt het spel in een stroomversnelling en mondt het altijd uit in een spannende strijd om de overwinning.

Dune: Imperium komt het best tot zijn recht met de volle bezetting. Met twee is het speelbaar, maar je mist een stukje concurrentie om de actievelden en het conflict aan het eind van iedere ronde. Reken met vier spelers wel op ruim twee uur speeltijd. Die combinatie maakt dat het spel niet makkelijk op tafel komt, maar als het lukt is het iedere keer weer een feestje.