Teotihuacan

Geplaatst door

2-4 spelers
90-120 minuten
Auteur: Daniele Tascinie
Uitgever: Jumping Turtle Games (2019)

Wat geef jij dit spel?
[Aantal: 6 Gemiddelde: 4.2]

Het spel…

De Midden-Amerikaanse stad Teotihuacán is een mysterie. Ooit woonden er meer dan 100 duizend mensen, maar het was al eeuwen verlaten toen de Azteken de ruïnes ontdekten en het de naam ‘Stad der Goden’ gaven. Over de oorspronkelijke bewoners is vrijwel niets bekend. Een ideale setting voor spelauteurs met een fascinatie voor het precolumbiaanse Midden-Amerika zoals Daniele Tascini, een van de twee auteurs van Tzolk’in.

In Teotihuacan beschik je over drie werkers in de vorm van dobbelstenen. Aan het begin zijn ze onervaren en hebben ze een waarde van 1. Je werkers reizen het bord rond langs acht verschillende locaties en bij het uitvoeren van een actie stijgen ze een niveau. Bij het bereiken van niveau 6 gaat een werker hemelen en wordt hij bijgezet in de befaamde Laan der Doden. Dat levert een leuke bonus op en een nazaat in de vorm van een vervangende werker die weer op het laagste niveau begint.

Met de acties kun je, wat een verrassing, grondstoffen verzamelen of deze spenderen voor het scoren van punten. Het systeem van grondstoffen nemen doet denken aan Marco Polo, een ander spel van Tascini: hoe meer werkers je inzet en hoe hoger hun waarde, des te meer je krijgt.

Er zijn legio manieren om punten te scoren, maar uiteindelijk levert het bouwen en verfraaien van de Grote Piramide de meeste punten op. Wie daarvan na drie rondes de meest heeft verzameld wint het spel.

…en de waardering

In de basis lijkt Teotihuacan een soort eendimensionaal Istanbul. Je reist voortdurend rondjes langs dezelfde locaties om zo efficiënt mogelijk grondstoffen te verzamelen en om te zetten in punten. De extra dimensies zitten in andere zaken: technologieën waarmee je acties profijtelijker kunt maken, tempelsporen voor gratis punten, grondstoffen en cacao en overal kun je tegels oppikken voor eenmalige bonussen.   Leest u daar cacao? Al lang voordat Belgen en Zwitsers ontdekten wat je daar allemaal mee kon doen wisten de oorspronkelijke bewoners aan gene zijde van de oceaan dit goedje op waarde te schatten. Voortdurend heb je cacao nodig om je mannetjes iets te laten doen en na elke ronde krijgen ze nog eens een vast salaris. Zelfs de goden vereren doen ze niet gratis.  

Die voortdurende behoefte aan cacao zorgt voor nog weer een extra puzzelelement. Dat wil nog wel eens leiden tot een moeizaam en stroperig spel, maar omdat individuele acties kort en snel zijn valt dat hier wel mee. Helaas geldt dat niet voor de administratie bij dit spel. Met zeer grote regelmaat moet je weer ergens een schijfje verschuiven, bonuspunten geven of meer van dat gedoe. Dat haalt de vaart uit het spel en anders wordt het makkelijk vergeten, wat het verloop van het spel toch beïnvloedt. Maar al werpt dat wel een smet op het spelplezier, Teotihuacan is een aanwinst voor de liefhebber van het stevige puzzelspel.  

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *