Pandemic: The Cure

Matt Leacock is er weer in geslaagd om het spellenvirus op de wereld los te laten. De eerste keer dat hij de wereld met het (spellen)virus bestookte was in 2007 met Pandemie. Pandemie is een coöperatief bordspel waarin spelers vier levensbedreigende virusuitbraken tijdig onder controle moeten zien te krijgen door slim samen te werken en verstandig om te gaan met je handkaarten. Nu, acht jaar na het grote succes van Pandemie, doet Matt Leacock het kunstje nog eens dunnetjes over, maar dit keer met dobbelstenen.

Thematisch verschilt The Cure niet zo veel van Pandemie, maar het spelmateriaal verschilt wel flink. Dit keer speel je niet op een groot bord met daarop een wereldkaart, maar bestaat de wereld uit zes ronde kaartjes met daarop de werelddelen (en een nummer). De snelheid waarmee de virussen zich verspreiden wordt bijgehouden op een plastic rond “scorespoor”. En zoals het een dobbelspel betaamd, zitten er vooral heel veel dobbelstenen in de doos, waaronder vier kleuren dobbelstenen die de virussen voorstellen die zich over de wereld verspreiden.

Iedere speler krijgt een eigen rol toegewezen met speciale eigenschappen, zo kan de arts beter genezen en de wetenschapper heel goed medicijnen ontwikkelen. Iedere speler heeft ook een eigen setje met dobbelstenen. Op de zijden van de dobbelstenen staan symbolen die de verschillende mogelijke acties aangeven. Aan het begin van iedere beurt gooi je met je dobbelstenen en de worp bepaald wat je mag doen. Je mag net zo vaak overgooien als je wilt. Dit is echter niet risico-loos, want op elk dobbelsteen staat ook een “biohazard” symbool. Dobbelstenen met het “biohazard”-symbool mogen niet overgegooid worden en zorgen er voor dat het virus langzaam maar zeker verder om zich heel grijpt.

Met de andere symbolen kan je vervolgens zieken genezen, reizen naar andere locaties én monsters nemen. Als je een monster neemt, dan mag je een virus-dobbelsteen pakken en de twee dobbelstenen samen voor je neerleggen. Zodra je tenminste drie dobbelstenen hebt, mag je iedere beurt de dobbelstenen één keer gooien. Als het je lukt om 13 of hoger te gooien, dan heb je een geneesmiddel voor het betreffende virus uitgevonden (champagne-momentje).

Nadat een speler zijn beurt heeft uitgevoerd, trekt hij drie of vier dobbelstenen (hangt af van de fase van het spel) virus-dobbelstenen uit een zak en gooit deze. Vervolgens worden ze op het werelddeel dat het gegooide nummer heeft gelegd (of te wel: er zijn weer meer mensen ziek geworden). Als er op een werelddeel een vierde dobbelsteen in een kleur wordt gelegd, dan volgt er een uitbraak. Je mag maximaal zeven uitbraken hebben tijdens het spel, anders heb je verloren.

Er is één manier om dit spel te winnen (voor alle vier de virussen een medicijn ontwikkelen) en er zijn drie manieren om het spel te verliezen (een achtste uitbraak, te veel “biohazards” gegooid, te weinig virus-dobbelstenen in de zak om aan te vullen). Met een beetje geluk en vooral door goed samen te werken is het mogelijk om te winnen, maar je krijgt het zeker niet cadeau.

…en de waardering

Pandemic the Cure is de naam Pandemie absoluut waardig. Pandemie is wat mij betreft het beste coöperatieve spel dat er is, en Pandemic the Cure doet er niet voor onder. Ik vind het lastiger om The Cure te winnen dan Pandemie en dat maakt het alleen nog maar verslavender. Als je net niet wint, dan wil je gewoon onmiddellijk nog een keer om te kijken of het nu wel lukt. Door de dobbelstenen zit er natuurlijk wel een zekere geluksfactor in en natuurlijk is het frustrerend als je door een heel ongelukkige worp verliest (met vier dobbelstenen voor een medicijn dobbelen en dan vier één-en gooien is niet grappig), maar daar staat tegenover dat je soms ook schaamteloos veel geluk kan hebben waardoor het virus-bestrijden je juist makkelijk af gaat. Het spel zit goed in elkaar en je moet ook echt goed nadenken wat je doet en goed samenwerken, anders ben je kansloos (hoe goed je ook gooit). Dit spel is een absolute aanrader voor de liefhebbers van coöperatieve spellen.