Marco Polo II: Op bevel van de Khan

Geplaatst door

2-4 spelers
60-120 minuten
Auteurs: Simone Luciani en Daniele Tascini
Uitgever: 999 Games (2020)

Wat geef jij dit spel?
[Aantal: 6 Gemiddelde: 4.5]

Het spel…

Hun bordspel Marco Polo was een grote hit bij spelliefhebbers, maar het auteursduo Luciani & Tascini was nog niet helemaal tevreden. Teveel ideeën uit de ontwikkelfase hadden de definitieve versie niet gehaald. Bij een succesvol spel resulteert dat al snel in een handvol uitbreidingen. Maar soms is een uitbreiding niet genoeg om al die rijkdom aan inspiratie een plekje te geven en is een zelfstandig spel de enige uitweg. Ziedaar de beknopte ontstaansgeschiedenis van Marco Polo II.

Zoals je mag verwachten is de basis van het tweede deel identiek aan zijn voorganger. Ook hier reis je weer langs steden in Azië om daar handelsposten te stichten en verzamel je goederen om lucratieve handelscontracten te vervullen. Acties kies je weer door dobbelstenen in ze zetten. Hogere waardes geven meer flexibiliteit, maar zijn ook vaak gruwelijk duur om in te zetten.

Tot zover de overeenkomsten. De verschillen laten zich vooral samenvatten in één woord: méér. Nog meer dan het eerste deel is dit een echte puntensalade, met allemaal nieuwe manieren om punten te scoren. Zo vinden we hier een nieuwe grondstof, jade. Die heb je vaak nodig voor het reizen en vervullen van contracten. Je kunt er interessante deals mee sluiten op de warenmarkt, die er iedere ronde weer anders uitziet. Ook nieuw zijn de zegels, die een mooi bonusinkomen op kunnen leveren sommige steden beter bereikbaar maken. Die steden bieden lucratieve acties, die nog beter worden als je het juiste zegel hebt bemachtigd en opgewaardeerd.

Maar of je punten scoort met een uitgebreid netwerk aan handelsposten, vervulde opdrachten of opgewaardeerde zegels: uiteindelijk moet je gewoon na vijf rondes de meeste punten verzameld hebben om te winnen.

…en de waardering

Een belangrijk kenmerk van Marco Polo is schaarste: alles is krap bemeten en het spel gunt je weinig bewegingsruimte. Voor sommigen een grote aantrekkingskracht, voor anderen een bron van frustratie. Ik zit meer in het tweede kamp en zodoende was Marco Polo II voor mij een verademing. Er zijn veel meer verschillende acties beschikbaar en meestal hoef je maar een enkele dobbelsteen in te zetten. Vooral het reizen is er een stuk eenvoudiger op geworden. Je zit elkaar nog steeds regelmatig in de weg, maar het is hier een stuk makkelijker om je tactiek bij te sturen en toch je plan uit te voeren. 

Dat heeft een prijs in de vorm van meer gedoe en toeters en bellen en daarmee ook complexiteit. Eenmaal opgezet ziet het bord er met alle symbolen en actievelden bijzonder intimiderend uit. Voor mij levert het per saldo een leuker spel op, maar hoe die balans uitvalt is een kwestie van smaak. In beide gevallen zullen liefhebbers van het eerste deel deze vast ook met plezier spelen.

2 reacties

  1. *4
    Ik vind Marco Polo dus wel erg goed en houd van de drukkende schaarste. Marco Polo II voelt dan ook als een overdaad. Het spelprinicipe is gebleven en waardeer ik ook hier, maar dat geldt minder voor de toegevoegde ‘toeters en bellen’. Je raakt in dit spel elkaar letterlijk en figuurlijk wat meer ‘kwijt’ en speelt zo wat voor zichzelf. Niet onplezierig, maar geef mij maar het origineel.

  2. ik had ook met de eerste versie het gevoel dat ik vaak niks echt kon. Altijd alles net te weinig. Contracten inleveren ging wel maar het reizen voelde zo stroperig dat niemand het echt deed. En dus werd het een beetje contracten inleveren en dat voelde dan wat saai. Waarschijnlijk heb ik t te weinig gespeeld met dezelfde spelers om er beter in te worden.
    Deel II moet ik nog proberen maar klinkt veelbelovend.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *