Le Havre: The Inland Port

Het spel …

Het is niet ongebruikelijk dat een succesvol spel opvolgers krijgt. Zo veranderen bordspellen in kaartspellen en kaartspellen in dobbelspellen. Vaak zijn er wel verbanden te zien tussen de spellen, maar het komt ook voor dat het verband niet verder gaat dan de vormgeving en het thema. Uwe Rosenberg lijkt op dit moment bezig te zijn met het doorontwikkelingen van zijn succesvolle spellen naar tweepersoonsspellen. Na Agricola (omgezet in Agricola: all creatures big and small ), is nu Le Havre aan de beurt.

In de tweepersoonsversie van Le Havre gaan de spellers aan de slag met het uitbouwen van de binnenhaven van de Franse havenstad. Iedere speler begint met een eigen pakhuis met een bescheiden voorraad graan, vis, steen, hout en een beetje geld in kas. Met dit startkapitaal mag je gebouwen kopen die in latere beurten gebruikt kunnen worden om aan meer grondstoffen te komen of grondstoffen in elkaar om te zetten (vis verkopen voor geld bijvoorbeeld).

De gebouwen die een speler koopt legt hij op een apart bord met daarop een “rad van fortuin” (ook wel rondel genoemd). Zodra je een gebouw koopt, leg je hem direct achter de wijzer van het rad neer. Iedere ronde draait het rad een stapje verder. Op de binnenring van het rad staan getallen die aangeven hoe vaak je de actie die bij een gebouw hoort, uit mag worden uitgevoerd. Hoe langer gewacht wordt met het activeren van een gebouw, hoe lucratiever de actie wordt. Je mag ook de gebouwen van de tegenspeler gebruiken, maar dan moet je daar wel geld voor betalen. Hierdoor wordt het een beetje riskant om lang te wachten met het activeren van je gebouwen, want voor je het weet voert je tegenstander voor een schijntje die super aantrekkelijke actie uit.

Je moet ieder gebouw wel activeren voor de wijzer weer over het vakje gaat, anders wordt je gebouw verplicht gekocht. En helaas levert ook in Le Havre een gebouw dat via een executieverkoop wordt verkocht, minder op dan het eigenlijk waard is.

In iedere ronde komen er nieuwe gebouwen in het spel en het aantal acties dat je in een beurt hebt, neemt ook gedurende het spel toe. Na een vast aantal rondes is het spel afgelopen. De spelers scoren dan punten voor de waarde van hun gebouwen, het geld dat ze in kas hebben en krijgen wellicht nog bonussen (sommige gebouwen geven je het privilege om aan het eind van het spel punten te krijgen voor bepaalde grondstoffen). De speler met de meeste punten wint.

… en de waardering

Le Havre The Inland Port leent vooral het thema en de vormgeving van Le Havre. Het spel lijkt door het gebruik van “Het Rad van Fortuin” speltechnisch meer op Ora en Labora (ook van Uwe Rosenberg). Ik heb het spel met veel plezier gespeeld, maar vind het wel tamelijk droog. Ik had geen moment het gevoel dat ik bezig was om mijn pakhuizen te vullen met grondstoffen (ik verzamelde gekleurde blokjes) of dat ik een kade aan het vullen was met nuttige gebouwen. Le Havre The Inland Port zou je daarom prima kunnen omschrijven als een aangenaam optimalisatiepuzzeltje, zij het dat de ander speler roet in het eten kan gooien (dat gebouw waar je voor aan het sparen bent voor je neus weg kapen, jouw gebouwen activeren). Dit zorgt voor voldoende interactie om het spel spannend te houden.

Als tip wil ik kopers van dit spel nog graag meegeven dat je onder je “Rad van Fortuin” ronde viltjes (die je normaal onder meubels plakt om de vloer te beschermen) kan plakken. Op die manier ligt je bordje lekker stabiel en dat speelt een stuk prettiger.