De Kolonisten van Amerika

Het spel …

De Kolonisten hebben inmiddels al heel wat landen en tijden veroverd: van de prehistorie, via de Romeinen en Egyptenaren, Duitsland, Nederland tot aan het heelal in een verre toekomst. In 2010 breiden de Kolonisten hun rijk nog wat verder uit: ze zetten voet aan de oostkust van Amerika om van daaruit het hele land te veroveren.

De Kolonisten van Catan blijven trouw aan hun roots. In het spel komen de belangrijkste elementen keurig terug: een beurt bestaat uit het gooien van een dobbelsteen waarmee wordt bepaald welke velden grondstoffen produceren, daarna mag er gehandeld en gebouwd worden. Natuurlijk activeert de 7 de rover en natuurlijk zijn er ook weer ontwikkelingskaarten in het spel.

Het spelbord is nagenoeg vast (een bord met een kaart van Amerika er op), al zijn er een aantal velden waarop losse cijferfiches geplaatst worden. Er zijn alleen niet genoeg cijferfiches om alle lege velden te bedekken. Eerst liggen de fiches aan de oostkust en telkens als er later in het spel gebouwd wordt grenzend aan een veld waar geen cijferfiche ligt, wordt er een fiche verplaatst.

De verschillen zitten echter vooral in de manier waarop je het spel wint. In de Kolonisten van Amerika bouwen de spelers kolonisten (misschien moet je daar niet te veel over na denken), die vervolgens met een gevulde maag (een systeem dat we kennen uit de prehistorische versie) op zoek gaan naar nieuwe plaatsen om een stad te stichten. Daarnaast bouwen de spelers spoorwegen en treinen. Deze treinen kunnen als er een portie steenkool in wordt gegooid, goederen van stad naar stad vervoeren. Iedere keer als een speler een nieuwe stad bouwt, krijgt hij ook één goed dat afgeleverd moet worden bij een stad van een andere speler. De speler die als eerste al zijn goederen heeft afgeleverd, wint het spel.

… en de waardering

De Kolonisten van Amerika is mij nogal tegengevallen. En dat komt vooral omdat er zo veel spellen uit deze familie zijn die ik veel leuker vind. Aan het begin van het spel speelt deze variant nog lekker vlot door, maar in de loop van het spel lijkt het wel of de vaart er uit raakt. Dat ligt voor een deel doordat getallenfiches verplaatst worden (meer steden leveren daardoor niet een evenredige stijging van de opbrengsten op). En voor een ander deel komt dat doordat het bord vol raakt waardoor het lastiger wordt om jouw spoor bij nieuwe steden te krijgen.

Het afleveren van de goederenblokjes is aan de ene kant een leuke vondst omdat je daardoor meer spelerinteractie krijgt, maar aan de andere kant kan dit zeker in de slotfase ook een soort van geluksfactor introduceren die het spel er niet leuker op maakt. Als in de slotfase nog steden gebouwd moet worden om goederen bij af te leveren (bijvoorbeeld omdat één speler een beetje achterop geraakt is) dan heeft de speler die na een stedenbouwer aan de beurt is een voordeel, zeker als zijn spoor en trein zich in de juiste hoek van het bord bevinden.

Wat in mijn waardering de doorslag geeft is uiteindelijk dat ik veel leden van de Kolonisten-familie zo veel leuker vind en dus eerder zou spelen. Als dit spel eerder het levenslicht had gezien, dan had ik het nog wel een 3 gegeven, maar door de vergelijking met zijn oudere broers (of zussen) blijft het spel op een 2 steken.