Kingdom Builder

Het spel …

Donald Vaccarino is een van die zeldzame spelauteurs die in zijn eentje een nieuw spellengenre in het leven heeft geroepen. Dominion was het eerste ‘deckbuilding game’, maar heeft inmiddels al talloze nazaten gekregen. Dominion kreeg en krijgt ook massa’s uitbreidingen. De vraagt dringt zich dus op of de beste man meer in huis heeft dan een enkel briljant spelconcept.

Kingdom Builder, zijn eerste post-Dominionspel bij een grotere uitgever, moet antwoord geven op die vraag. Het was dan ook niet voor niets een van de meeste gespeelde spellen tijdens de spellenbeurs Spiel in 2011.

Kingdom Builder wordt gespeeld op een variabel bord bestaande uit vier kwadranten met daarop verschillende terreinsoorten. Om beurten nemen de spelers een kaart en plaatsen drie huisjes op het afgebeelde landschap. Huizen moeten altijd aangrenzend geplaatst worden. Als dit niet mogelijk is mag je een locatie kiezen. Op ieder kwadrant staan ook een of twee speciale locaties. Plaats je daar een huisje naast, dan mag je een fiche van de locatie nemen. Daarmee mag je in volgende beurten extra huisjes plaatsen of bestaande huisjes verplaatsen. De fiches zijn belangrijk, want ze geven je extra mogelijkheden om de positie van je huisjes te bepalen.

Het spel eindigt als iemand al zijn huisjes geplaatst heeft en iedereen even vaak aan de beurt is geweest. Punten worden nu verdeeld op basis van de verschillende puntenkaarten. Er zijn tien verschillende, waarvan er bij het begin drie willekeurig worden getrokken. Zo kunnen ze punten opleveren voor de meerderheid in een kwadrant, voor veel afzonderlijke groepen van huizen, voor huizen grenzend aan water, enzovoort. Bovendien levert ook iedere stad waar je aan grenst drie punten op. De speler met gecombineerd de meeste punten wint het spel.

… en de waardering

Kingdom Builder was voor veel mensen bij de eerste keer spelen even schrikken. Doordat je verplicht bent huisjes aangrenzend te plaatsen, voelde het spelen van een terreinkaart wel erg als zetdwang en leek de keuzevrijheid maar beperkt. Ik had in het begin ook mijn aarzelingen, maar na meer dan tien potjes ben ik genezen van die reserve. Als je zorgt snel over een paar fiches te beschikken, kun je je huisjes op zo’n manier plaatsen dat het vaak bijna niet meer uitmaakt welke terreinkaart je trekt. Door het slim kiezen van de juiste fiches kun je zelfs heel strategisch spelen om bij bepaalde kaarten enorm te kunnen scoren.

Als je goed kijkt is het makkelijk om te zien dat Kingdom Builder van dezelfde auteur als Dominion is: simpele regels, een korte speelduur, heel veel variatie (hier door de puntenkaarten en de acht verschillende borddelen) en de mogelijkheid om slim op bepaalde combinaties in te spelen. Het is daardoor erg geschikt voor zowel families als voor veelspelers. Doordat het nog toegankelijker is dan Dominion zou een hoge onderscheiding me niet verrassen en zou het zelfs een klassieker kunnen worden van het kaliber Ticket to Ride, Carcassonne of Kolonisten van Catan.