Fuji Flush

Friedemann Friese is bekende spelauteur die succesvolle spellen als Hoogspanning en FünfGurken op zijn naam heeft staan. Hij verft zijn haar al jaren knalgroen en kan op spellenbeurzen dus niet anoniem rondlopen. Vorig jaar had hij een idee voor een vlot kaartspelletje waar hij zelf heel enthousiast over was. Hij was benieuwd wat mensen van dit spel zouden vinden zonder te weten dat hij de auteur was (dat creëert toch bepaalde verwachtingen). Daarom heeft hij 150 exemplaren van dit spel laten maken en deze met een valse afzender naar een aantal recensenten gestuurd en stiekem op een spellenbeurs neergelegd in de hoop hier een hype mee te creëren. Dit is tot zijn grote teleurstelling niet gebeurt (lees hier het volledige verhaal), maar ik vind het dapper dat hij het lef heeft gehad om dit experiment uit te voeren.

Fuji Flush (of Futschikato in het Duits) is een kaartspel waar je moet proberen zo snel mogelijk je hand leeg te spelen. Wie dit als eerste doet wint. Het spel bestaat uit kaarten met de nummers 2 tot en met 20. Hoe hoger het nummer is hoe minder vaak de kaart voor komt. Alle spelers beginnen met een hand van 7 kaarten.

De spelers spelen omstebeurt een kaart. Als er na jou een kaart gespeeld wordt met een waarde die hoger is dan je eigen kaart, dan moet je jouw kaart op de aflegstapel leggen en een nieuwe kaart trekken. Pas als je weer aan de beurt bent én je kaart nog voor je ligt, dan mag je kaart op de aflegstapel zonder een vervangende kaart te spelen.

De twist in dit spel is dat spelers mogen samenwerken. Als je namelijk dezelfde waarde speelt als een of meer andere spelers dan worden de waardes van deze kaarten opgeteld. Op deze manier kan je dus met meerdere lage kaarten toch een hoge kaart verslaan. Stel dat iemand een 11 speelt en zijn buurman speelt een 4. De vier is lager dan de 11 en dus mag de 11 blijven liggen. Maar als nou nog twee spelers een 4 spelen dan zijn deze kaarten samen 12 waard en verslaan ze de 11 wel. En om het nog aantrekkelijker te maken, zodra de eerste speler van de samenwerkers weer aan de beurt is mogen alle spelers hun kaart afleggen zonder een nieuwe te trekken. Als je dus samenwerkt met je linkerbuurman dan weet je zeker dat je je kaart weg kan spelen!

…en de waardering

Ik houd erg van vlotte kaartspelletjes en mijn eerste indruk van Fuji Flush was positief. De eerste ronden speelt het kaartspel lekker weg en is het leuk om coalities te smeden om samen hogere kaarten verslaan (daar komt veel leedvermaak bij kijken). Het venijn zit bij dit spel alleen in de staart. Zolang je meerdere kaarten op handen hebt kan je namelijk kiezen welke kaart je speelt maar zodra je je laatste kaart moet spelen, ben je echter aan de goden overgeleverd. Meestal zal je proberen je hoogste kaart vast te houden om hem als laatste te spelen. Als je heel veel geluk hebt, dan slaag je hierin. Maar vaker is er wel een speler die je overtroeft of werken de andere samen om je te verslaan. En dan moet je je kaart afleggen en trek je een nieuwe kaart en als je weer aan de beurt bent dan speel je dus die kaart. Je hebt dan niets meer te kiezen en moet hopen dat je het geluk hebt dat niemand je overtroeft of dat je toevallig samen werkt met andere spelers waardoor je wint. Dit verpest voor mij het spel. Ik snap dus wel dat het experiment van Friedemann Friese geen hype heeft gecreëerd, daar was het spel gewoon niet goed genoeg voor. Jammer want dit soort experimenten verdienen eigenlijk een happy end.