Eufraat en Tigris

Geplaatst door

2-4 spelers
90 minuten
Auteur: Reiner Knizia
Uitgever: 999 Games (1998)

Wat geef jij dit spel?
[Aantal: 7 Gemiddelde: 4]

Het spel …

Wat is er nodig om een beschaving op te bouwen? Volgens dit spel religie, landbouw, handel en een groeiende bevolking. Deze vier zaken staan afgebeeld op beschavingsfiches die tijdens het spel op het bord gelegd worden. Zo ontstaan er langzaam kleine koninkrijkjes. Om een beschaving op te bouwen is het belangrijk om je zo evenwichtig mogelijk te ontwikkelen. Met alleen tempels krijg je geen evenwichtige samenleving.

In dit spel heb je geen eigen kleur, maar een eigen symbool, bijvoorbeeld een leeuw of een pijl en boog. Alle spelers hebben van alle kleuren een leider, die staan voor de vier sectoren. De priester is de leider van rood, religie. De handelaar is de baas over de groene handelsfiches in zijn rijk, en de blauwe boer beheert de akkers. De koning heerst over het volk, en neemt voor alle andere sectoren waar als daar geen leider van in zijn rijk aanwezig is. Iedere keer als er een beschavingsfiche wordt aangelegd, krijgt de leider van de desbetreffende kleur daar een punt voor in de vorm van een houten blokje. Als er vier fiches van dezelfde kleur in een vierkant liggen, mag er van die kleur een monument gebouwd worden. Die leveren iedere beurt een punt op. Er liggen ook schatten verspreid over het bord, die door handelaren kunnen worden gepakt.

eufraat en tigris
een beschaving aan de rivier

De koninkrijken breiden zich uit tot er een concurrent om de hoek komt kijken. Want twee priesters in één rijk, dat geeft natuurlijk conflicten, en dat geldt voor alle leiders. Die conflicten worden uitgevochten door middel van het inzetten van beschavingsfiches. Bij interne conflicten, als er een nieuwe leider het rijk binnenkomt, bepalen de goden welke leider er mag blijven. Wie de meeste religiekaartjes inzet, heeft het gevecht gewonnen. Bij een extern conflict, dat is als er twee koninkrijken aan elkaar zijn gegroeid, telt de eigen aanhang van de leiders. Bij een conflict tussen twee handelaren bijvoorbeeld, moeten er handelsfiches worden ingezet.

Het spel eindigt als er nog maar één of twee schatten op het bord liggen. De spelers tellen in alle categorieën hun aantal punten. De laagste score wordt de eindstand van de spelers. Wie de meeste punten in de slechtst vertegenwoordigste categorie heeft behaald, heeft zich het evenwichtigst ontwikkeld, en is de winnaar.

… en de waardering

Eufraat en Tigris is een vrij complex spel, maar is toch makkelijker te leren dan je op het eerste gezicht denkt. De verschillen tussen interne en externe conflicten blijven lastig. Men vergeet snel dat bij externe conflicten de eigen aanhang op het bord ook meetelt. Dat er bij interne conflicten religiefiches moeten worden ingezet, zorgt ervoor dat deze kaartjes belangrijker zijn dan de rest. Daar is aan gedacht, er zijn in het spel dan ook meer religiefiches aanwezig. Bij het spel zijn kartonnen schermpjes geleverd, waar de puntenblokjes achter verstopt kunnen worden. De andere functie van deze schermpjes, namelijk het geven van een korte samenvatting van de spelregels, is niet toepasbaar, omdat de schermpjes overhellen en dus niet te lezen zijn, jammer. Dit is duidelijk een spel waar het speelplezier groter wordt naarmate het vaker is gespeeld, en men een tactiek kan ontwikkelen. Spelers weten dan ook beter wanneer een conflict wenselijk is, en dan zal er meer interactie tussen de spelers plaatsvinden. Als de spelers de regels goed kennen en aan elkaar gewaagd zijn, is Eufraat en Tigris meer dan de moeite waard.

Dit is weer een echt Knizia-spel. Een legspel met veel keuzes, die lastig te maken zijn. De regels zijn vrij eenvoudig, maar het vinden van de juiste tactiek is complex. Wat ik een beetje jammer vind is dat er vaak weinig interactie tussen de spelers is. Iedereen kan voor een groot gedeelte doen wat hij of zij wil, zonder bonje met de rest te krijgen. Pas tegen het einde van het spel, als het bord vol begint te raken, vinden er regelmatig conflicten plaats. Als je daarvoor in punten achterloopt, is het wel zaak conflicten te zoeken en te winnen, maar je kunt daarin fors dwarsgezeten worden door Vrouwe Fortuna. Als je de pech hebt weinig tempelfiches te trekken, win je geen enkel intern conflict en verdwijnen je leiders een voor een van het bord. En zie dan maar eens te winnen. Al met al een erg leuk spel, dat je moet leren waarderen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *