Dominion: Renaissance

Het is jammer dat de uitbreiding Renaissance van het populaire kaartspel Dominion niet direct na de uitbreiding De Donkere Middeleeuwen is gepubliceerd, maar dat er nog een aantal andere uitbreidingen tussen zaten. Maar desondanks kan deze uitbreiding toch gezien worden als  een wedergeboorte in de Dominion-wereld en is de naam dus toch gepast. Met deze uitbreiding wilde Donald namelijk terugkeren naar de eenvoud van de eerste spellen uit de Dominion-serie.

Dat de kaarten relatief eenvoudig zijn, wil natuurlijk niet zeggen dat er geen nieuwe elementen worden geïntroduceerd. De belangrijkste noviteit is dat  alle spelers een spelersbordje krijgen waarop ze geldkisten en dorpsbewoners kunnen verzamelen. Deze kan je vervolgens gebruiken als een extra geld (de geldkisten) of een extra actie (de dorpsbewoners). Door af en toe wat geldkisten en/of dorpsbewoners te verzamelen, heb je minder last van handen met veel actiekaarten (die kan je dan gewoon spelen) of die momenten waarop je net één geld te kort komt om die ene lekkere kaart te kopen. 

In deze set worden verder zogenaamde artefacten geïntroduceerd. Dit zijn kaarten die je iets leuks opleveren maar die je niet gewoon kan kopen, maar die je moet veroveren door het spelen van bepaalde koninkrijkskaarten. Van elk artefact is er maar één en de spelers moeten deze kaarten dus van elkaar afpakken. Zo kan je via de IJzervreter bijvoorbeeld aan het artefact de schatkist komen. Deze schatkist levert je een constante stroom goud op. Reken maar dat daar om gevochten gaat worden!

De laatste noviteit in Renaissance zijn de projecten. In de doos zitten twintig verschillende projecten en elk spel kan je er één of twee gebruiken. In je koop-fase kan je een openliggend project kopen door het geldbedrag dat er op staat te betalen. Vervolgens leg je een blokje in je spelerskleur op de projectkaart en de rest van het spel mag je de actie uitvoeren die op deze kaart staat aangegeven.

…en de waardering

Ik juich het toe dat Donald met Renaissance weer terug is gekeerd naar de eenvoud van de eerdere sets. Het is fijn als je in een oogopslag kan zien wat een kaart doet. De geldkisten en dorpsbewoners zorgen voor wat extra flexibiliteit en dat is altijd lekker. Al moet ik daarbij natuurlijk wel toegeven dat de geldkisten oude wijn in nieuwe zakken zijn, want in Hijs de Zeilen zat ook al de mogelijkheid om muntjes te sparen. Maar het is een leuk onderdeel van dit spel, dus je zult me er niet over horen klagen dat dit element is wedergeboren.

Ik ben minder dol op de project-kaarten. Ik heb er persoonlijk genoeg aan als ik uit tien koninkrijkskaarten kan kiezen en hoef er dan niet nog een paar extra mogelijkheden bij om geld aan uit te geven. Veel van de kaarten zijn ook nog behoorlijk duur en daar krijg je dan een minder sterke actie voor terug dan als je hetzelfde geld uit had gegeven aan een koninkrijkskaarten. Dat is logisch want je mag hem veel vaker spelen, maar toch vind ik ze vaak niet zo aantrekkelijk en koop ik ze daarom niet en vergeet ik ze ook vaak op tafel te leggen. Voor mij zit het plezier van deze set daarom in de 25 nieuwe koninkrijkskaarten en die zijn top.