Dominion: Nocturne

Geplaatst door

2-6 spelers
20-40 minuten
Auteur: Donald X. Vaccarino
Uitgever: 999 games (2018)
Uitbreiding

Wat geef jij dit spel?
[Aantal: 0 Gemiddelde: 0]

Het spel…

De wet van toe- en afnemende meeropbrengsten is een economische wetmatigheid die stelt dat de productie van een goed eerst meer dan proportioneel toeneemt als je meer productiefactoren (zoals arbeid) toevoegt, maar dat op een gegeven moment de meeropbrengsten gaan afnemen. Een makkelijk voorbeeld om dit mee uit te leggen is de opbrengst van een stuk land. In het begin helpen extra handen erg om het land te bewerken, maar op een gegeven moment ga je elkaar in de weg lopen. Ik denk dat deze wetmatigheid ook geldt voor de uitbreidingen van Dominion. De eerste uitbreiding zorgde voor heel veel extra speelplezier omdat ik de basis-set wel zo’n beetje had grijs gespeeld. Ook de daarop volgende uitbreidingen ontving ik met gejuich. Maar met iedere nieuwe uitbreiding juichte ik een beetje minder hard en inmiddels moet ik zelfs een beetje zuchten als er weer een nieuwe uitbreiding uitkomt. Iedere uitbreiding bracht namelijk ook weer wat extra regels mee die je maar weer moet zien te onthouden. Dominion Nocturne was de elfde uitbreiding en de twaalfde is net aangekondigd.

Nocturne voegt drie nieuwe elementen toe aan de Dominion-wereld. De eerste nieuwigheid zijn de zogenaamde night (nacht) kaarten. Dit zijn actiekaarten die je speelt in de zogenaamde nacht-fase van een beurt. Deze fase vindt plaats na de koop-fase maar voor de opruimfase. Je mag zo veel nacht-actie-kaarten spelen als je wilt en dat maakt ze heel aantrekkelijk doordat je nooit bang hoeft te zijn dat je ze niet kan spelen. Een voorbeeld van een nachtkaart is de Monastery (klooster). Als je deze kaart speelt dan mag je voor iedere kaart die je in je beurt hebt gekregen een kaart uit je hand of een gespeelde koper vernietigen. Dat ruimt lekker op!

Een andere nieuwigheid in deze set zijn de zogenaamde Heirloom (erfenis) kaarten. Als sommige actiekaarten uit Nocturne op tafel liggen, dan krijgt elke speler de bijbehorende Heirloom-kaart in zijn starthand in plaats van een koper. Op de Heirloom-kaarten staat altijd één geld, maar daarnaast ook een actie vermeld die je mag uitvoeren als je het geld gebruikt. Op de Goat (geit) Heirloom kaart die hoort bij de Pixie (een soort elfje) actiekaart, staat bijvoorbeeld dat je een kaart uit je hand mag vernietigen. Een ander voorbeeld is de Heirloom kaart Cursed Gold. Deze kaart levert zelfs 3 geld op, maar als je hem gebruikt moet je wel een vloek pakken.

Het laatste nieuwe element is dat er verschillende extra stapels kaarten worden toegevoegd aan het spel waarvan je op sommige momenten een kaart moet trekken. Er zijn positieve kaarten (Boons) en negatieve kaarten (Hex). Zo levert een Leprechaun (een soort kabouter) een goud op, maar moet je er (meestal) ook een Hex kaart bij trekken en uitvoeren. En dan moet je bijvoorbeeld de bovenste kaart van je trekstapel trashen en krijg je daar een curse (als het een koper of estate) of een goedkopere kaart (in de andere gevallen) voor terug of krijg je een koper die je op je trekstapel moet leggen. De boons zijn de tegenhanger van de Hex-kaarten. Met een boon krijg je bijvoorbeeld een zilver of mag je drie kaarten afleggen om een goud te krijgen.

In de set zitten verder nog een groot aantal kaarten die indirect in het spel worden gebracht, bijvoorbeeld doordat een boon of hex wordt getriggerd of als gevolg van andere kaarteffecten. Je hebt dus een flink grote tafel nodig om deze set te spelen.

…en de waardering

Je kan een hoop zeggen van Donald X. Vaccarino, maar niet dat hij uitbreidingen uitbrengt om de geldkraan open te houden. Hij brengt alleen een nieuwe uitbreiding uit als hij genoeg nieuwe ideeën heeft voor nieuwe kaarten en hij deze ook nog goed heeft getest. Omdat hij al zo veel verschillende kaarten heeft ontwikkeld, worden in iedere set de nieuwe acties gemiddeld ingewikkelder. Het is echt ontzettend knap dat het hem lukt om alle nieuwe ideeën naadloos in het bestaande systeem te weven. Maar dat neemt niet weg dat het hele spel alles bij elkaar wel een beetje ingewikkeld begint te worden en ik steeds vaker in de regels moet kijken hoe het ook al weer zat met een bepaald effect. De kracht van Dominion was ooit dat het een spel is dat je snel op tafel zet en dat met beperkte complexiteit oneindige variatie en speelplezier biedt. En daar begint het nu wel een beetje te wringen.

Natuurlijk zitten er in Nocturne leuke kaarten en zal een doorgewinterde Dominion-fan plezier beleven aan deze set. Maar tegelijkertijd zijn veel van de nieuwe kaarten best ingewikkeld en raad ik daarom beginnende Dominion-spelers aan om vooral eerst de oudere uitbreidingen te kopen en die te leren kennen voor ze aan deze set beginnen. En langzaamaan begin ik mezelf af te vragen wanneer ik moet ophouden met het kopen van Dominion-uitbreidingen. Niet omdat ze niet goed zijn, maar omdat ze gewoon te weinig speelplezier toevoegen aan alles wat er al is. Mijn drie pionnen moet je dus vooral ook in die context zien: als het een eerdere uitbreiding was geweest had ik minimaal 1 pion meer gegeven, maar het spel heeft voor mij inmiddels de fase van de afnemende meeropbrengsten bereikt.

 

Eén reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *