Dolfje Weerwolfje – Het bordspel

Het spel …

Met een beetje goede wil zou je Paul van Loon de Nederlandse Joanne Rowling kunnen noemen. Van de razend populaire fantasieboeken rondom Dolfje Weerwolfje zijn al meer dan 1 miljoen exemplaren verkocht. Van Loon is misschien geen miljardair, hij doet wel iets goed.

Het was dan ook een kwestie van tijd voordat er een spel gebaseerd op de boeken zou komen. Dolfje Weerwolfje – Het bordspel is, zowel als wel meer kinderspellen, een loopspel à la ganzebord. De spelers gooien nu alleen geen dobbelstenen, maar spelen kaarten die bepalen hoe ver ze mogen lopen. Het bord bestaat uit drie delen: dag, schemering en nacht. De speler moeten proberen in de nacht de gevangen genomen Opa Weerwolf te bevrijden, maar daarvoor moeten ze overdag eerst in een weerwolf veranderen. Dat gaat niet zomaar, maar lichaamsdeel voor lichaamsdeel. Iedere keer als een speler zijn pion verplaatst, krijgt hij een voorgeschreven ‘W.Z.W.L.”(Word Zelf Weerwolf Lichaamsdeel) of moet hij aan de spinner draaien om een willekeurige te krijgen.

Is de transformatie compleet, dan gaat een speler de nacht in. Overdag speelt iedere speler kaarten van zijn eigen set. Nadat de dag voorbij is worden alle kaarten geschud en draai je in je beurt een kaart om om te zien hoe ver je mag lopen. ’s Nachts is het zaak om alle vijf de ‘B.O.F.jes’ (Bevrijd Opa Fiches) te verzamelen. Dit gebeurt ook weer met de spinner, al mag je ze soms ook van een ander afpakken.

Het zal regelmatig voorkomen dat een speler aan het einde van de dag nog geen complete weerwolf is, of aan het einde van de nacht nog niet alle B.O.F.jes verzameld heeft. In dat geval ga je de schemering in. Daar blijf je net zolang tot je alles hebt. Gelukkig gaat het daar wel een stuk sneller.

Het spel eindigt als een speler zijn reis naar het einde van de nacht heeft voltooid en (eventueel na een extra schemering) alle B.O.F.jes verzameld heeft. Deze speler wint het spel.

… en de waardering

Ik heb niet zulke goede ervaringen met de bewerkingen van bekende kinderboeken in spellen van Identity Games. Schippers van de Kameleon en Sjakie en de Chocoladefabriek behoren tot de ergste spellen die ik gespeeld heb. Ik vreesde dus het ergst, maar gelukkig viel het mee. Dolfje Weerwolfje is een vrij standaard ontwerp waar weinig echt mis is gegaan. Helaas betekent dat vooral dat het een nogal ongeïnspireerd en saai spel is. Hier geen leuke vondsten die je zo vaak bij kinderspellen uit de Duitse keuken aantreft.

Een voordeel is wel dat het vooral ouders zullen zijn -zoals ik- die dit oordeel zullen vellen. Kinderen daarentegen vinden het een leuk spel, de mijne althans. Het thema spreekt tot de verbeelding, de pionnen zijn erg goed gedaan en het bevat het juiste stukje spanning. Maar als je als ouder graag samen met je kinderen een spel speelt kun je dit beter laten liggen. Dan zijn er massa’s betere alternatieven.