Chimera Station

In sommige spellen herken je meteen het vonkje inspiratie dat de basis is geweest van het spel. Bij Chimera Station is dat het idee geweest dat het leuk zou zijn om de workers in een workerplacemantspel te kunnen veranderen waardoor ze extra mogelijkheden krijgen. Dit idee is zelfs in de uitvoering doorgevoerd. De workers zijn namelijk een soort Duplo-versies van de Minions uit de film Verschikkelijke Ikke die je uit elkaar kan halen om er stukken tussen te bouwen. Als je dit spel op tafel zet, weet je dan ook zeker dat mensen het niet kunnen laten om even met het spelmateriaal te spelen.

In Chimera Station ben je bouwopzichter bij de bouw van een ruimtestation. Je stuurt een groepje buitenaardse wezens aan die voor jou het ruimtestation steeds verder uitbouwen met nuttige ruimtes. Iedere buitenaardse werknemer kan iedere ronde één actie uitvoeren. Aan het begin van het spel is het aantal acties dat je kan uitvoeren redelijk beperkt, maar doordat iedere kamer die aan het ruimtestation gebouwd wordt ook weer een nieuwe actiemogelijkheid biedt, neemt het aantal mogelijke acties tijdens het spel snel toe.

Er zijn heel veel verschillende acties, maar de belangrijkste is wel de actie waar mee je een nieuwe kamer aan het ruimtestation bouwt. Je betaalt hier geld voor en dan mag je de kamer aanbouwen. Elke nieuwe kamer levert direct punten op. Daarnaast krijg je altijd iets extra’s, namelijk datgene wat op het bord staat afgebeeld op het vakje waar je over heen bouwt. Dit kan van alles zijn: van geld, voedsel en punten tot het mogen activeren van een aangrenzende tegel of het mogen terughalen van een eerder geplaatste buitenaardse werknemer. En nadat je de ruimte gebouwd hebt, mag je ook onmiddellijk de bijbehorende actie uitvoeren. Er zijn veertig verschillende ruimtes die je kan bouwen met ieder hun eigen actie. Met veel acties kan je bijvoorbeeld geld en voedsel verzamelen of krijg je punten voor bijvoorbeeld het aantal aangrenzende kamers om de betreffende tegel.

Met sommige acties kan je nieuwe lichaamsdelen voor je werknemers verzamelen om ze nog efficiënter hun werk te laten doen. Zo helpen tentakels bij het verzamelen van geld, voedsel en lichaamsdelen en hersens maken je slimmer zodat je meer punten scoort. Ieder buitenaards wezen kan uitgebreid worden met maximaal 2 extra lichaamsdelen (daar is een speciale actie-locatie voor).

Natuurlijk werken ook de buitenaardse werknemers niet op een lege maag. Aan het eind van de ronde moeten ze gevoed worden met een hamburger. Alleen buitenaardse werknemers waar een extra plant-handen, hoeft geen eten maar snackt gewoon van zichzelf (en als hij twee plant-handen heeft, dan kunnen ook nog twee collega’s van hem mee eten).

Na 5 rondes is het spel afgelopen. Bij de punten die je tijdens het spel hebt verzameld, worden nog de punten uit de eindtelling opgeteld (voor hamburgers, geld en lichaamsdelen die je over hebt en voor bepaalde bonuskaarten die je verzameld kan hebben). Wie dan de meeste punten heeft, wint het spel.

…en de waardering

Ik vind Chimera Station een lastig spel om te waarderen. Aan de ene kant is het een simpel spel (poppetje plaatsen, actie uitvoeren) dat er ook nog prachtig uitziet. Aan het begin van het spel gaat alles dan ook lekker vlot. Het is echt leuk bedacht dat je je poppetjes fysiek kan uitbouwen voor extra mogelijkheden. Er zit bovendien veel humor verwerkt in de namen van de ruimtes die je kan aanbouwen. Zo kan je naar een Shady Restaurant waar je een lichaamsdeel kan ruilen voor voedsel of naar de Think Tank voor een extra stel hersens.

Maar aan de andere kant is het spel waarin wel heel veel verschillende acties voorbij komen waardoor je regelmatig in de regels moet duiken om te kijken wat er nou precies bedoeld wordt met de soms toch wat onduidelijke symbolen. En hoe verder je in het spel komt, hoe meer ruimtes er zijn gebouwd en hoe meer acties je dus hebt om uit te kiezen en te onthouden. Dit haalt wel erg de vaart uit het spel. Hoe vaker je het doet, hoe sneller het gaat, maar zeker de eerste keer kan je rustig een uur optellen bij de speelduur die op de doos staat aangegeven. En dan duurt het spel eigenlijk net te lang. Soms is “more is more”, maar in dit geval denk ik dat “a little less” beter was geweest.